sevmek ve yenilmek,alışmak ve kaybetmek...

4 kelime ne kadar çok şey anlatıyor aslında,sevmek ve sevginin peşinden gitmek yürekten inanmak ve cesaretlenmek hiç bir şeyi düşünmeden kalbimizi dinleyere ilerlemek...

Ne kadar kolay gözükse de zor aslında ip üzerinde yürümek gibi...kalbin kanat çırpan kuş gibi kanatlanırken düşeceğini düşünmeden havalanmıştır bir kere...küçükken babalarımız peşimizden koşardı ya düşmeyelim bir yerimizi incitmeyelim diye ama gelin görün zaman geçtikçe ailenin üzerine titrediği o minik bedeni üzenler oluyor...

Düşünmeden ana evladı denilmeden incitiliyor,ailemizi dinlemeyiz ya bu durumlarda hayat bizim ya duygu bizim ya bildiğimizi yaparız yaralanırlar yanlış yaptığımızı bile bile o yola baş koyduğumuzu görürler ama ses çıkaramazlar korkarlar incitmekten ama gelin görün ki ailenin dokunmaya kıyamadığı yavrularını parçalarlar kırarlar ve onu kalbi kırık bırakırlar,tamir edenler kimler anka kuşu gibi yanımızda gözyaşlarıyla hayat vermeye çalışan ailemizdir...

Seversin yüreğini koymuşsundur bu işe dönüş yoktur sevgidir oyun değil ama elde ettim derken mutluluğu buldum derken biri çeker alır bu aşkı geriye cam kırıkları kalır,yenilmişsindir artık...alıştığın onsuz yapamam dediğin yoktur teksin ve yine kaybetmişsindir...hayatın kısır döngüsü budur ya işte ;sevmek ve yenilmek,alışmak ve kaybetmek...